اما تفاوت بین کاراته و کونگ فو چیست؟

پاسخ به این سئوال به همان نسبت که برای یک رزمی کار یا متخصص رزمی آسان است، می تواند برای یک فرد ناآشنا به رزمی دشوار بوده و از تمرین هم زمان دو کاراته کا و کونگ فو کار نتواند آنها را از یک دیگر متمایز کند.مطالعات تاریخی نشان می دهد مردمی که در جزایر اوکیناوا، در جنوب ژاپن زندگی می کرده اند، به دلیل هم جواری با چین، کاملاً در معرض آشنائی و یادگیری کونگ فوی چینی قرار داشته اند.به مرور زمان، اهالی اوکیناوا، کاراته، استایل رزمی خود را توسعه داده که در اصل ریشه های آن، کاملاً به کونگ فوی چینی برمی گردد.اگرچه کاراته و کونگ فو بسیاری مواقع از تکنیک های مشابهی سود می برند، اما سبک های سنتی کونگ فو از تنوع تکنیکی بیشتری در مقایسیه با سبک های کاراته برخوردارند. می توان گفت تقریباً ژاپنی ها تعداد قابل توجهی از تکنیک های سیستم های چینی را با هدف رشد کاراته، وارد سیستم رزمی مخصوص به خود کرده اند.البته ژاپنی ها روش اجرای تکنیک ها را در مقایسه با کونگ فوی چینی اصلاح کرده و به همین دلیل فنون کاراته بیشتر به روش خطی اجرا می شوند.نمونه بارز آن را می توان در اجرای فرم های (کاتا های) کاراته مشاهده کرد که در آنها تکنیک ها با حرکات انفجاری اجرا می شوند.فرم های کونگ فو برخلاف کاتاهای کاراته، بیشتر در یک دایره فرضی اجرا می شوند و دست ها سهم قابل توجهی در اجرای این فرم ها دارند. این حرکات دوار به فرم های کونگ فو جذابیت های خاصی بخشیده و در این فرم ها توقف کمتری در مقایسه با کاتاهای کاراته دیده می شود.بیشتر فرم های کونگ فو از پیچیدگی و زمان اجرای بیشتری در مقایسه با کاتاهای کاراته برخوردارند.البته برخی از سبک های کاراته از جمله ”گوجوریو“ به دلیل تمایل بیشتر به اجرای تکنیک ها در دایره ای فرضی، مشابه کونگ فو تلقی می شوند.استایل های کمپو نیز به عنوان ترکیبی از کونگ فوی چینی و کاراته اوکیناوائی محسوب می شوند زیرا در آنها تکنیک ها به هر دو شیوه خطی و دایره ای اجرا می شوند.نوع و نحوه استفاده از سلاح ها نیز از جمله وجوه قابل تمایز کاراته و کونگ فوی چینی است.در بحث کاتاها و فرم هائی که با استفاده از سلاح اجرا می شوند نیز کاملاً شیوه اجرا در مسیر خطی و دایره ای به عنوان وجوه اصلی تمایز کاراته و کونگ فوی چینی قابل ملاحظه است. ضمناً این که کونگ فو از سلاح های به مراتب متنوع تری نیز بهره می گیرد. تفاوت در قوانین داوری و نوع لباس های مورد استفاده در کاراته و کونگ فو نیز نیاز به توضیح بیشتر ندارد! در مجموع، این درست که تکواندو، کاراته و کونگ فوی چینی از نظر فرم ها، سلاح ها و شیوه های اجرای تکنیک ها و مبارزات تفاوت های قابل توجهی دارند، ولی این گفته هرگز به آن معنی نیست که یک سیستم بر دیگری برتری دارد. آنها فقط با یکدیگر متفاوتند و سلائق شخصی، باعث می شود تا یک فرد علاقمند به یادگیری ورزش های رزمی، کدام یک را انتخاب کند.برخی کاراته، برخی تکواندو و برخی دیگر کونگ فو را ترجیح می دهند. حتی ممکن است آنهائی که از جاه طلبی بیشتری برخوردار باشند، هم زمان بخواهند هر سه رشته را فرا بگیرند! مسئله مهم این است که یک رزمی کار چه کاراته کاv باشد و چه کونگ فو کار، افرادی مهم بوده که از طریق تمرینات منظم به دنبال ارتقاء روحی و جسمی خود هستند. راستی، اگر قرار باشد تا شما یک هنر رزمی را انتخاب کنید کدام یک را ترجیح می دهید؟ کاراته؟ تکواندو؟ کونگ فو؟ شاید هم هر سه آنها!

لباس کونگ‌فو سیاه رنگ می‌باشد.

از نظر علمی رنگ سیاه انرژی را در خود جذب کرده و از هدر رفتن انرژی جلوگیری می‌کند. در کونگ‌فو سیاهی رنگ مقدسی می‌باشد؛ بدین منظور که رنگ سیاه در مقابل رنگ‌های دیگر مقاومت می‌کند و نفوذ هر گونه رنگ در آن بی‌اثر است. از نظر علمی رنگ سیاه نمی‌گذارد انرژی بدن که در اثر سوخت و ساز تولید می‌شود از دست برود و آن را در خود نگه می‌دارد و از پیری زودرس و خستگی و کوفتگی عضلات جلوگیری می‌کند.

لباس قرمز

بعد از دریافت شالبند سبز که همراه به درجه راجور می‌رسد لباس او به قرمز تغییر می‌یابد اما شلوار همیشه مشکی می‌ماند.

لباس سفید

بعد از دریافت شالبند قهوه‌ای که همراه به درجه راهدان می‌رسد لباس او از قرمز به سفید تغییر می‌یابد.

بعد از دریافت شالبند مشکی که فرد به درجه راهبان می‌رسد دوباره پیراهن او به سیاه تغییر می‌یابد و برای همیشه این رنگ باقی می‌ماند.

و بعد به درجهٔ جهانبان می‌رسد.

 اقدامات اولیه درمانی هنگام آسیب در حین تمرین

 رابطه بین اخلاق و هنرهای رزمی

سلسله مراتب همراهی در سبک توآ

• همراه به شاگردان تازه‌کار و مبتدی گفته می‌شود که از شالبند سفید تا قهوه‌ای را شامل می‌شود
• سیر راهدان یا سیر سبز همراه پس از گذراندن خط چهار و موفقیت در آزمونهای مربوطه به درجه سیر راهدان و یا شال سیر سبز می‌رسد.
• راهدان همراه پس از گذراندن خط هفت و قبولی در آزمون مربوطه به اخذ شال سبز خط سفید می‌رسد.
• سیر راهباندر این مرحله راهدان پس از گذراندن خط ۵ قهوهای توتایما (سیستم هنرهای فردی) و خط ۶ قهوه‌ای مبارزات یک به ۳۵ نفر به سه صورت (کلاسیک؛ تونلی؛ آزاد) موفق به اخذ درجه فوق می‌شود
• راهبان سیران راهبان پس از گذراندن ۲ خط دیگر یعنی خط ۷ تکنیک‌های «من توما» و خط ۸ تکنیک‌های «ذات ما» (آشنای با اصول پنج سیستم حرکتی و حیاتی در جنبندگان) وقبولی در این دو مرحله موفق به اخذ شالبند قهوه‌ای کامل و لقب راهبان می‌شود.
• جهانبان در این مرحله راهبان به ابداع و ابتکار ۳۰۰۰ تکنیک و ترکیب و عکس العمل سازی به همراه خواص موجی و دوران به دوران در قالب یک یا چند خط مبادرت کرده و پس از دفاع از پایان‌نامه خود در حضور هیئت علمی (استادان دانشکده انشاء تن و روان) که تحت نظر کمیته تحقیقات و پژوهش سبک فعالیت می‌کنند به تأیید آنان لقب جهانبان گرفته و موفق به در یافت شال مشکی می‌شود.
• راهبر عنوان اختصاری شخص اول سبک توآ و رئیس دانشکده انشاء در تمامی دورانهاست. این عنوان تاکنون فقط برای پروفسور میرزایی بکار رفته است

ابتدا تمرینان باید خیلی ساده و صحیح انجام گیرد ، یعنی نمی توان بدنی را که تمرین ندارد و از نظر بدنسازی مبتدی می باشد با ضربات محکم روبرو ساخت چون در آن صورت نتیجه عکس حاصل می شود و شاید آسیبی به شخص برسد. برای شروع ابتدا باید پوست را آماده کرد. برای آماده سازی پوست می توان از کف یا پشت دست استفاده کرد، که در اوایل کار از روی لباس ضربه باید زده شود. بدنسازی در کونگ فو مظهر مقاومت انسان در برابر ضربات بسیار سنگین و کشنده ، چه فیزیکی و چه روانی می باشد. در کونگ فو برای بدنسازی روش خاصی اتخاذ می شود ، که با سایر ورزشهای دیگر متفاوت بوده و به خاطر داشتن روش خاص ، منحصر به فرد و استثنایی توانسته است وجه خاصی در میان ورزش های رزمی کسب کند . روشهایی که همه کس را یاری انجامشان نیست.

کونگ فو داشتن هیچگونه نقطه ضعفی را در بدن جایز نمی داند . برخلاف ورزشهای رزمی دیگر که از نقاط ضعف بدن خود می گریزند و آن نقاط را در ضعف خود باقی می گذارند. هیچگاه در راه حق خود از سختی ها مهراسید.

 علم فیزیولوژیکی فعالیتهای بدن انسانی

 جسم پایگاه تفکر و خاصیت جذب و درک آن بر اسرار هندسی و تولید انرژی و لمس امواج در آزمایشگاه عظیم بدن انسان است . فرهنگستان تن (کونگ فو توآ) متکی برهفتاد و سه هزار تکنیک ترکیب و عکس‌العمل سازی و خاصیت های موجی به خود و کرات و در مجموعه حرکات تا مرز توان سازی نیروهای فیزیکی و فیزیولوژی بدن انسانی است. بر کشف این دنیای ناشناخته همچون راز کهکشان تا ذره‌ای پیش رفته و درک اسرار فیزیک انسانی در کاوشیم و در جهان بوده‌ها به زیباترین توان تن بره آئین مهر بقاء بکوششیم.

)مایگاه دوم) 

 انشاء علوم انسانی

 اندیشیدن، استدلال و تفکر در محور علوم عالم از تولد تا تولد اندیشه‌ها از طریق دانش زمان به درک حیات رسیدن است در مایگاه دوم از زبان علم بر محور فیزیک، ریاضیات، شیمی، اندیشه انسان را پروریدن و وی را بطور بارور به جهاناسرارآمیز رهنمون کردن است.

)مایگاه سوم) 

 روانشناسی تکنولوژی

 رهنوردان اندیشه با کشفیات و فرضیات و ایجاد تحولات، انسان را در امواج حیات حیران و سرنوشت و نابسامانی او را فرمان داده‌اند این مایگاه رهنمونی به برد عصر هیجان زده و حل مشکل حال و آینده نوجوانان، زنان و مردان و اندیشه انسان را بر نهایت سرعت تصویر جسم به درک فکر، نگهبان نمودن است.

(مایگاه چهارم)

  انشاء پزشکی

 درکی بر احوال موجودات زنده و تفکری  بر ارزیابی تن از طریق طب سوزنی، علم العصاب، فیزیولوژی    (ماده و انرژی )، خاصیت فیزیکی و شیمیایی متکی بر محاسبات ریاضی بر بنیان کاوشی نو و ره‌گردی بر بازتاب جهان ماده ( خاصیت جرمی ) و روان گرائی ( سرعت تا بی جرم )  بر روند آموزش و اساس دانشکده توآ رهنمودن است

(مایگاه پنجم) 

 فلسفه‌گرائی یا نگرش تفکرآمیز

پژوهشی در ورای انکار و شک و رسیدن به فراسوی مرزی که شک منطقی مارا به قا طعیت راهبر شود. این بیان انسان را در جهان بر آگاهی زیست پنهان، یکسان در دست اندیشیدن و در بحر تفکر فرو رفتن و ترسیم دریافت و درک را به نفس کشیدن تا به آرامش و روشن بینی در جهان انسان رسیدن است.

)مایگاه ششم)

  روح روان

 روح فریاد اندیشه و در نتیجه گردهم آئی تن و روان با ایجاد تفکر و تمرکز و گونه‌ای تبد یل ماده بر سرعت جرم و تبد یل خاصیت انرژی از ماهیت به ذات وسلسله مجهولات را پیمودن است.

روح روان در نمود اندیشه انسان و انسان شاهکار جهان.....و اندیشه جهان یعنی انسان.....پس انسان در برترین توانایان در علوم کیهان و هر انسان متکی بر زمان پس انسان به درک راز جهان و نمود بودن وی در بی پایان و این راز دانایان به دریافت بی زمان است.

انسان فرهنگ زمان در بی زمان

(مایگاه هفتم) 

 جهان مجهولات: فراتر از خویشتن

پختگی فکر زمان در تفکری بی زمان

فراتر از خویشتن = بعالم پنهان و جهان معنا و به دنیای نگرش تفکرها رسیدن است.

فراتر از خویشتن = جهان آفرینش را پوئیدن و راز هستی بخش را جوئیدن است.

فراتر از خویشتن = جهان تابش امواج و رابطه آن با سلسله اعصاب و بهره گیری از منبع انرژی حیات و بر نهایت سرعت و اندیشه و خاصیت اندیشه در ماده به کنکاش کردن است.

فراتر از خویشتن = به انشاء  ( اسرار فیزیکی تن بره آورد حالات و حرکات متکی بر ریاضیات، روانشناسی تکنولوژی، علم گرائی، فلسفه گرائی ، فیزیولوژی (پزشکی) و بر روح و روان رسیدن است.